Diagnoza nowotworowa wydaje się dla wielu chorych wyrokiem śmierci. Nie wierzą w to, że akurat ich terapia przyniesie całkowite wyleczenie i przedłużenie życia. Negatywne nastawienie do leczenia nowotworów jest czynnikiem utrudniającym uzyskanie dobrych efektów terapii. W jego zmianie może pomóc psychoonkolog. Kto powinien szukać u niego pomocy?

Czym jest psychoonkologia?

Psychoonkologia jest dziedziną interdyscyplinarną, łączącą w sobie elementy psychologii i onkologii. Problemy psychosocjalne, z jakimi zmagają się osoby chorujące na nowotwór i ludzie z ich bezpośredniego otoczenia, m.in. członkowie rodziny, stają się obiektem zainteresowania psychoonkologów. O ile onkologia, jako dziedzina medycyny skupia się na raku i na zwalczeniu go, o tyle psychoonkologia ma za zadanie pomoc dla samego chorego. Psychoonkologia jest obecnie czwartym filarem leczenia nowotworów, obok chirurgii onkologicznej, chemioterapii i radioterapii.

Bardzo duże znaczenie dla powodzenia leczenia onkologicznego ma pozytywne nastawienie do niego pacjenta i jego najbliższych. Istnieje ścisły związek pomiędzy ludzką psychiką i kondycją fizyczną oraz stanem zdrowia człowieka. Jeśli wierzy on w możliwość swojego wyleczenia, jest to już połowa sukcesu.

Psychoonkolodzy zajmują się wspieraniem emocjonalnym pacjenta i przeciwdziałaniem dolegliwościom towarzyszącym chorobie nowotworowej, takich jak bezsenność czy depresja. Podejmują się kwestii jak najlepszej komunikacji pomiędzy lekarzem, a chorym oraz chorym i jego najbliższym otoczeniem.

Dla kogo pomoc psychoonkologa?

Wsparcie psychoonkologa kierowane jest przede wszystkim do osób ze zdiagnozowaną chorobą nowotworową, zwłaszcza wtedy, gdy odczuwają oni obezwładniający lęk przed rakiem i obawiają się leczenia. Mogą uzyskać od psychoonkologa wsparcie psychiczne, które pozwoli na łagodzenie psychologicznych następstw, jakie niesie za sobą diagnoza i rozpoczęcie odpowiedniej terapii w chorobie nowotworowej.

Psychoonkolog może pomóc także młodym lekarzom w postępowaniu z pacjentami chorującymi na raka, w wyniku czego personel medyczny będzie skuteczniej porozumiewał się z chorymi, nawiązując z nimi empatyczny kontakt. W dłuższej perspektywie czasu pomaga to w przeciwdziałaniu wypaleniu zawodowemu.

Na koniec, wsparcie i pomoc psychoonkologa niezbędna jest dla osób bliskich choremu – jego rodziców, dzieci, bliższych i dalszych krewnych, którzy na co dzień się z nimi stykają. Ich wsparcie na poszczególnych etapach leczenia może mieć decydujący wpływ na kondycję psychiczną chorego, a nawet na uzyskiwane efekty terapii antynowotworowej.

Pomoc psychoonkologa może być kierowana dla osób wyleczonych i zdrowych, ale znajdujących się w grupie realnego ryzyka zachorowania oraz dla osób przeżywających stratę bliskiej osoby, która zmarła na raka.