Gruźlica powraca

Gruźlica to dość powszechnie występująca choroba zakaźna, która jest wywołana przez prątek gruźlicy. Choroba najczęściej swoim zasięgiem obejmuje płuca (90%). Czasami może atakować także ośrodkowy układ nerwowy, układ limfatyczny, naczynia krwionośne, układ moczowo-płciowy i skórę.

Znana jest też gruźlica jelit, którą wywołuje prątek bydlęcy. Zarazić się nią można przez wypicie mleka, oraz zjedzenie mięsa pochodzącego od krów, które są zakażone gruźlicą. Prątki gruźlicy są niezwykle odporne. Potrafią przetrwać w glebie i w kurzu przez długi okres czasu, nawet kilka lat. Niszcząco wpływa na nie słońce.

Kto jest najczęściej narażony na gruźlicę?

Kilkanaście lat temu gruźlica była uważna za chorobę najuboższych. Tymczasem zapadają na nią także osoby dobrze usytuowane, które dużo czasu spędzają w pracy, mają mało czasu na wypoczynek, palą dużo papierosów, piją dużo kawy, prowadzą mało higieniczny tryb życia, które się źle odżywiają i są pod wpływem silnego stresu psychicznego. Mając to na uwadze osoby będące w grupie ryzyka powinny unikać kontaktów z prątkami gruźlicy. Na zachorowanie narażone są również chorzy na cukrzycę, nowotwory, AIDS. Ryzyko zakażenia zwiększa się też przez korzystanie z urządzeń klimatyzacyjnych.

Sposób zarażenia

Gruźlicą można się zarazić drogą kropelkową. Bakterie wydostają się z zarażonego organizmu poprzez kaszel lub katar. Wychodzące bakterie mogą przedostać się do układu oddechowego, a następnie mogą przejść do węzłów chłonnych i razem z krwią do innych narządów. Na gruźlicę można także zachorować przez wypicie zakażonej nieprzegotowanej wody lub mleka. Prątki gruźlicy giną w wysokiej temperaturze, dlatego też przegotowane mleko lub woda chronią przed zachorowaniem.

Na pewno chorobą nie można zarazić się przez podanie ręki choremu, jak również wtedy kiedy zostanie zachowana maksymalna higiena (wyparzanie naczyń, gotowanie ręczników).

Diagnostyka

Gruźlicę można stwierdzić między innymi przez uzyskanie dodatniego odczynu skórnego na tuberkulinę, oraz obecność przeciwciał przeciw prątkowi gruźlicy. Niestety czasami testy skórne nie są w miarę miarodajne. Najlepszym badaniem jest badanie radiologiczne klatki piersiowej. Do pełnej diagnostyki potrzebne jest wyhodowanie bakterii z plwociny bądź z innych płynów ustrojowych lub tkanek.

Leczenie

Leczenie jest długotrwałe i wymaga cierpliwości. Zazwyczaj trwa od 6 do 9 miesięcy. Leczy się przez zastosowanie kilku leków jednocześnie. Leki przeciwprątkowe wywołują pewne działania niepożądane, dlatego też niektórzy pacjenci przerywają leczenie w trakcie jego trwania, zwłaszcza wtedy kiedy poczują się znacznie lepiej. Przerwanie leczenia powoduje, że prątki, które przeżyły reaktywują się i uodparniają na leki.
Chory, który prątkuje (3 do 4 tygodni od rozpoczęcia leczenia) powinien być odizolowany od otoczenia, ponieważ w tym okresie zakaża inne osoby.

Do innych stosowanych metod leczenia możemy zaliczyć: leczenie dietą, samoleczenie, terapię światłem.

Jak nie zachorować na gruźlicę

Przed zachorowaniem na gruźlicę mogą nas ochronić między innymi szczepienia BCG. Szczepionki podaje się noworodkom. W wieku od 11 do 12 miesiąca życia podaje się szczepienie przypominające. Kolejne szczepienie wykonuje się w 7 roku życia. Natomiast w wieku 12 i 18 lat wykonuje się próbę tuberkulinową, która pokazuje w jakim stopniu organizm potrafi obronić się przed zachorowaniem na gruźlicę.

Profilaktycznie każdy powinien wykonywać co 2 lata pełne prześwietlenie płuc. Kilkanaście lat było obowiązkowe dla wszystkich, którzy ukończyli 15 rok życia. Później kiedy poziom zachorowalności znacznie się obniżył został zniesiony obowiązek prześwietlania płuc. Od kilku lat obserwujemy powrót choroby. Gruźlica powróciła i jest bardziej groźna niż przed laty. Wielu lekarzy zastanawia się, czy ludzkości grozi epidemia gruźlicy.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

*

*

*

Copyright by DrogaPoZdrowie.pl - Portal Wiedzy o Zdrowiu (c) 2009 - Wszelkie Prawa Zastrzeżone