W terminologii medycznej bezdech określany jest jako brak przepływu powietrza występujący w górnych częściach układu oddechowego. Upraszczając, bezdech to zaprzestanie oddychania. Najczęściej bezdech jest diagnozowany u dzieci, stąd też pojęcie nagłej śmierci łóżeczkowej, spowodowanej zaprzestaniem oddychania przez niemowlę.

U dorosłych bezdech pojawia się zwykle w czasie snu, stąd lekarze diagnozują bezdech senny. Towarzyszy mu chrapanie, które najczęściej jest przez chorych i ich otoczenie lekceważone. Tymczasem, objaw ten może wskazywać właśnie na poważne zagrożenie dla życia i zdrowia chorego na bezdech.

Bezdech wywołuje takie skutki jak:
•    Zaburzenia snu,
•    Niedotlenienie chorego,
•    Brak oddechu, wywołujący nawet zatrzymanie akcji serca.

Rodzaje bezdechu
W obrębie schorzenia o nazwie bezdech wyróżnia się kilka jego odmian:
•    Bezdech obstrukcyjny – jego podstawą jest występowanie zaburzeń w działaniu górnych dróg oddechowych, spowodowanych infekcją, albo nieprawidłową budową narządów.
•    Bezdech centralny – wywołany przez centralny ośrodek nerwowy. Oznacza to, że mózg niewłaściwie kontroluje mechanizm oddechowy.
•    Bezdech mieszany- stanowiący połączenie bezdechu obstrukcyjnego i centralnego.

Leczenie bezdechu
Zarówno bezdech, jak i jego najbardziej powszechnie występujący objaw, tj. chrapanie, można skutecznie leczyć. Najpierw jednak chory musi wybrać się na konsultację lekarską, a lekarz musi potrafić postawić trafną diagnozę i wykryć przyczyny leżące u podstaw zaistniałych zaburzeń.

Do wykrywania przyczyn bezdechu wykorzystywane jest badanie polisomnograficzne, które polega na monitorowaniu w jaki sposób funkcjonuje organizm pacjenta w trakcie snu, ze szczególnym uwzględnieniem jego górnych dróg oddechowych, ale nie tylko. Badane są również i inne organy oraz odruchy śpiącego pacjenta. Lekarz wykonując to badanie może potwierdzić lub zaprzeczyć tezie o wrodzonych wadach w układzie oddechowym pacjenta, wywołujących bezdech.

Bezdech leczy się za pomocą:
•    Operacji chirurgicznej,
•    Koblacji, tj. plastyki miękkich części podniebienia przy użyciu urządzenia wykorzystującego w swoim działaniu fale radiowe,
•    Wszczepienia specjalnych implantów, dzięki którym podniebienie miękkie zostaje usztywnione,
•    Użytkowania przez pacjenta specjalnego aparatu, który umożliwia swobodne oddychanie w czasie snu.