Pacjenci, a niekiedy nawet lekarze różnych specjalizacji, mogą mylić ze sobą i stosować zamiennie pojęcia ADHD i ADD. Czy jest to dobra praktyka? Czym różni się ADHD od ADD?

Dwa podobne pojęcia

ADHD oznacza zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, a skrót ten powstał od angielskiej nazwy Attention Deficyt Hyperactivity Disorder. Z kolei, nazwa ADD jest starsza i również pochodzi od angielskiego określenia zaburzenia – Attention Deficyt Disorder, czyli zaburzenia koncentracji uwagi. O ile w przypadku ADHD zawsze pojawia się nadmierna ruchliwość i impulsywność, w przypadku pacjentów chorujących na ADD nie jest to regułą. Trzeba mieć świadomość, że w wypadku ADHD zawsze będziemy mieli do czynienia z objawami właściwymi dla ADD, ale nie na odwrót.

Różnice pomiędzy dwoma podobnymi zaburzeniami

Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne odeszło od stosowania w klasyfikacji zaburzeń psychicznych pojęcia ADD, ale jeszcze kilka lat temu w terminologii medycznej określenie ADD, czyli zespół deficytu uwagi, obowiązywało dla określenia zaburzenia występującego zarówno z nadpobudliwością ruchową, jak i bez niej. Dziś ADD określa wyłącznie zaburzenia osób cierpiących na deficyt koncentracji uwagi, a u których nie diagnozuje się, ani nie obserwuje na co dzień zachowań impulsywnych i nadpobudliwych.

Można powiedzieć, że ADD jest pojęciem węższym od ADHD, ponieważ jest to podtyp tego powszechnie występującego na całym świecie wśród dzieci zaburzenia. W ADHD wyróżnia się trzy typy:

• typ z przewagą nadruchliwości i impulsywności,
• typ z przewagą zaburzeń koncentracji uwagi (ADD),
• typ mieszany – nadruchliwości, impulsywności i zaburzenia uwagi.

U chorych na ADD nie występuje nadruchliwość. Dzieci mają jedynie problemy z koncentracją na wykonywanym zadaniu. Często się rozpraszają w odpowiedzi na docierające do nich różnorodne bodźce. Mają problemy w aktywnym słuchaniu innych osób, trudności w planowaniu zadań ukierunkowanych na osiągnięcie konkretnego celu. Bywa, że rozpoczynają wykonywanie kolejnych zadań, bez zakończenia poprzednich. Przez to pojawiają się problemy z zarządzania czasem i konsekwencji działania. Osoby z ADD szybko nudzą się wieloma czynnościami, ale nie wykazują przy tym impulsywności w działaniu. W przeciwieństwie do osób z ADHD, które prócz zaburzeń koncentracji muszą walczyć również z nadruchliwością, niemożnością usiedzenia na jednym miejscu i z nadmiernie emocjonalnym podchodzeniem do poszczególnych zdarzeń, z jakimi mają do czynienia.