VALSARGEN jest lekiem przeznaczonym do stosowania u osób z nadciśnieniem tętniczym samoistnym. Wykorzystywany również przy symptomatycznej niewydolności serca, kiedy nie można zastosować inhibitorów ACE bądź jako leczenie pomocnicze do inhibitorów ACE, gdy nie można użyć preparatów β-adrenoitycznych. Ponadto zalecany przy świeżo przebytym zawale mięśnia sercowego u osób w stanie stabilnym z symptomatyczną niewydolnością serca i występującą bez objawów niewydolnością skurczową lewej komory.
Lek wykazuje właściwości kojarzące działanie zawartych w nim substancji – walsartanu i hydrochlorotiazydu. Walsartan działa antagonistycznie w stosunku do receptora angiotensyny II. Selektywnie oddziałuje na podtyp receptora AT1, zatrzymując rezultaty aktywności angiotensyny II. Nie wpływa na przeciwstawnie na receptor AT1, nie należy również do grupy inhibitorów kiniazy II. Powoduje spadek ciśnienia tętniczego, nie oddziałując jednocześnie na częstotliwość tętna. Pierwsze rezultaty jego działania zauważalne są już po upływie 2 godzin, a najwyższy efekt uzyskuje się po 4-6 godzinach od zażycia. Działanie utrzymuje się cała dobę. Proces wydalania ma głównie miejsce z żółcią.
– preparat przeznaczony do stosowania doustnego, bez względu na posiłki
– przy nadciśnieniu tętniczym zaleca się dawkę 80 mg/24h
– w stanie po świeżo przebytym zawale na początku stosuje się dawkę 20 mg x 2/24h, stopniowo później zwiększając dawkę do 40 mg, 80 mg i 160 mg x 2/24h
– przy niewydolności serca na początku stosuje się 40 mg x 2/24h, stopniowo później zwiększając dawkę do 80 mg i 160 mg x 2/24h.
– często obserwuje się zakażenia wirusowe, zawroty głowy, hipotonię ortostatyczną
– niezbyt często pojawiają się problemy ze wzrokiem, choroba afektywna jednobiegunowa, mdłości, niestrawności, bóle brzucha, zakażenia górnych dróg oddechowych, dróg moczowych, katar, ból kończyn, stany zapalne stawów, zawroty głowy, odruchy kaszlu, częsta mikcja, chorobowe obniżenie poziomu potasu lub sodu we krwi, wzrost stężenia kwasu moczowego, bilirubiny i kreatyniny we krwi
– rzadko występuje nadpotliwość, szumy uszne, hipotonia, bóle mięśni, osłabienie siły mięśniowej.