SIMVAGEN

Wskazania SIMVAGEN

SIMVAGEN jest preparatem stosowanym w leczeniu hipercholesterolemii pierwotnej(łącznie z odpowiednią dietą, u osób u których stosowane do tej pory środki o charakterze niefarmakologicznym, nie sprawdziły się), hipercholesterolemii homozygotycznej, rodzinnej, a także u osób cierpiących na chorobę niedokrwienną serca znajdujących się w grupie wysokiego ryzyka zgonu z powodu zawału serca.

Działanie SIMVAGEN

SIMVAGEN jest preparatem, który ogranicza ilość tłuszczów we krwi. Po przeniknięcie w przewodu pokarmowego simwastatyna ulega hydrolizie i w tej postacie oddziałuje na związek, który przyśpiesza jedną z pierwszych reakcji, w wyniku których dochodzi do wytworzenia cholesterolu. Preparat wywołuje spadek stężenia cholesterolu całkowitego, tzw. złego cholesterolu (LDL) i VLDL oraz triglicerydów we krwi. Przypuszczalnie lowastatyna działa zatrzymująco na syntezę LDL i powoduje wzrost ich katabolizmu co jest rezultatem stymulacji receptorów wątrobowych LDL. Co więcej preparat ogranicza stężenie apolipoproteiny B. Tego typu efekty (związane z obniżeniem stężenia cholesterolu we krwi) obserwowane są po kuracji lekiem, trwającej blisko 14 dni, a największe po upływie 4-6 tygodni. Simwastatyna po zażyciu doustnym przenika lepiej z przewodu pokarmowego w obecności pokarmu. Przechodzi intensywny metabolizm w wątrobie. Przede wszystkim wydalana z kałem, a tylko w 10% z moczem.

Dawkowanie SIMVAGEN

– preparat przeznaczony jest do stosowania doustnego
– hipercholesterolemia – zaczynać od 10-20 mg x 1/24h – najlepiej wieczorem
– hipercholesterolemia rodzinna, homozygotyczna – stosuje się przeważnie dawkę 40 mg jednorazowo wieczorem, lub 80 mg przyjmowane w 3 dawkach (20 mg, 20 mg i wieczorem 40 mg)
– w ramach profilaktyki zdarzeń ze strony układu sercowo-naczyniowego zaleca się dawkę 20-40 mg/24h (z zastosowaniem ćwiczeń i diety).
 

Przeciwwskazania SIMVAGEN

– rzadko obserwuje się bóle bądź zawroty głowy, czucie opaczne, neuropatie obwodową, zaparcia, bóle brzucha, luźny stolec, mdłości, torsje, żółtaczka, stany zapalne wątroby, wypadanie włosów, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych, astenia i inne
– bardzo rzadko pojawia się obrzęk naczynioruchowy, zespół toczniopodobny, zapalenie skórno-mięśniowe, małopłytkowość, zły nastrój, eozynofilia i inne