MIOZEPAM wskazany jest do stosowania w reumatologii jako preparat pomocniczy w czasie leczenia sprawiających ból przykurczów mięśni.

MIOZEPAM stanowi pochodną benzodiazepiny wykazujący silne właściwości odpowiadające za zwiotczenie mięśni szkieletowych. Ponadto uspokaja, łagodzi stany lękowe i bólowe oraz działa nasennie. Po zastosowaniu doustnym preparatu w szybkim tempie i niemalże w całkowitej postaci przenika z przewodu pokarmowego. Obecność treści pokarmowych nie wpływa na proces wchłaniania leku. Pierwsze efekty działania preparatu obserwowalne są już po upływie 14 minut od czasu podania. Procesy metaboliczne tetrazepamu odbywają się w wątrobie. Proces wydalania ma miejsce przede wszystkim dzięki aktywności nerek (70%) i układu pokarmowego w mniejszej części (30%).

– preparat przeznaczony do stosowania doustnego
– w przypadku osób dorosłych i młodzieży powyżej 15 roku życia zaleca się przy leczeniu ambulatoryjnym na początku 50 mg, później zwiększając co 24h o 25 mg aż do uzyskania dawki optymalnej nie przekraczającej 100 mg/24h; przy leczeniu szpitalnym również rozpoczyna się od dawki 50 mg/24h, ale można ją zwiększać aż do 150 mg/24h.

– obserwuje się znudzenie, osłabienie, ograniczone napięcie mięśni, problemy z koncentracją, zaburzenia mowy, amnezja następcza, reakcje paradoksalne, objawy nadwrażliwości skórnej, dolegliwości jelitowo-żołądkowe, zaburzenia hematologiczne
– może dojść do uzależnienia od leku (fizycznego i psychicznego), a zaprzestanie jego przyjmowania może objawiać się zespołem abstynencyjnym.