Preparat wykorzystywany jest w leczeniu znacznych epizodów choroby afektywnej jednobiegunowej.
Dokładny mechanizm działania przeciwdepresyjnego preparatu nie został do końca zbadany. Przypuszcza się, że wenlafaksyna wzmacnia czynność neurotransmisyjną w obrębie ośrodkowego układu nerwowego. Preparat jest silnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny, a także dopaminy. Po zażyciu doustnym w szybkim tempie przenika z przewodu pokarmowego. Najwyższe stężenie wenlafaksyny we krwi obserwuje się po upływie blisko 6-9 godzin od momentu zastosowania leku. Proces wydalania ma miejsce przede wszystkim dzięki aktywności nerek.
– preparat przeznaczony do stosowania doustnego
– zalecana dawka wynosi zazwyczaj 75 mg/24h, dawkę można zwiększyć do 225 mg/24h.
– często obserwuje się astenię/zmęczenie, nadciśnienie, rozszerzenie naczyń krwionośnych, zmiana apetytu, zaparcia, mdłości, torsje, wzrost stężenia cholesterolu we krwi, spadek masy ciała, niezwykłe sny, ograniczenie popędu seksualnego, zawroty głowy, przesuszenie śluzówki jamy ustnej, wzrost napięcia mięśniowego, zaburzenia snu, drażliwość, czucie opaczne, uspokojenie, drżenie, ziewanie, nadpotliwość, problemy ze wzrokiem, zakłócenia wytrysku, problemy z mikcją
– niezbyt często występuje zwiększona wrażliwość na światło, hipotonia, utrata przytomności, częstoskurcz, zgrzytanie zębami, luźny stolec, wybroczyny, krwawienie ze śluzówki, niedobór sodu we krwi, wzrost masy ciała, wypadanie włosów, szumy uszne, zaburzenia orgazmu u kobiet