Chorzy na Parkinsona – jak im pomóc, na co dzień?

Parkinson to samoistna, postępująca choroba układu nerwowego polegająca na nasilających się zmianach zwyrodnieniowych i zaniku komórek w pewnej okolicy mózgu. Choroba ta częściej dotyka mężczyzn niż kobiety, pierwsze objawy występują zazwyczaj około 60 roku życia.

Nie do końca poznano czynniki wywołujące te zmiany, wiadomo, że przynajmniej część z nich ma podłoże genetyczne. Uważa się także, że do wystąpienia tego schorzenia przyczynić się mogą kontakty z niektórymi neurotoksycznymi substancjami chemicznymi, niektóre infekcje i urazy.

Choroba Parkinsona atakuje powoli, postać pełnoobjawowa rozwija się w ciągu kilku bądź nawet kilkunastu lat. Symptomy, które zwiastują chorobę to między innymi: depresja, łojotokowe zapalenie skóry, zaparcia, mrowienie lub drętwienie czubków palców. Obraz pełnoobjawowy obejmuje również: zubożenie ruchowe oraz spowolnienie; utrudnione wykonywaniem czynności precyzyjnych- drżenie, sztywność mięśniowa, problemy z poruszaniem się (chód drobnymi kroczkami, powłóczenie nogami); problemy z utrzymaniem równowagi, pochylenie tułowia, skłonność do upadków; niewyraźną, cichą mowę, trudności w połykaniu; osłabienie pamięci, zdolności koncentracji uwagi i innych procesów poznawczych.

Leczona choroba Parkinsona nie powoduje śmierci jednak obciążona jest potencjalnie śmiertelnymi powikłaniami. Nie jest uleczalna, to znaczy, nie dysponujemy lekami, urządzeniami ani medycznymi procedurami, które mogłyby ją cofnąć zmiany zwyrodnieniowe neuronów. Nie znaczy to jednak, że medycyna jest bezradna a chorzy pozbawieni pomocy. Współczesne leki wraz z wielowymiarową rehabilitacją, odpowiednią dietą i zmianą trybu życia chorego spowalniają postęp schorzenia i ograniczają jego dokuczliwość.

A co mogą zrobić najbliżsi by pomóc choremu? Przede wszystkim ważne jest by zapobiec rozwojowi choroby. Nieodzowna jest stała opieka lekarza- neurologa i regularne przyjmowanie przepisanych leków. Spowalniają one postęp schorzenia i łagodzą dokuczliwość jej objawów zwiększając jakość życia i samodzielność osoby dotkniętej tą chorobą- a zatem przynoszą ulgę całej rodzinie. Dlatego właśnie należy motywować chorego do regularnych wizyt u lekarza i przyjmowania koniecznych medykamentów.

Bardzo istotna jest także rehabilitacja oddziałująca na sferę ruchową i psychointelektualną. Pierwsza zwiększa sprawność ruchową i łagodzi ból i dokuczliwe drżenie zwiększając elastyczność mięśni, kontrolę nad napięciem mięśniowym i pozytywnie wpływając na kontrolę i precyzję ruchów dowolnych. Rehabilitacja psychointelektualna natomiast pomaga przezwyciężyć depresję często towarzyszącą chorobie Parkinsona, przywraca część utraconych zdolność intelektualnych i radykalnie zmniejsza tempo utraty innych.

Rehabilitacją zajmują się wykwalifikowani terapeuci i fizjoterapeuci część ćwiczeń fizycznych i poznawczych chory może wykonywać sam lub z pomocą rodziny.
Ważna jest również odpowiednia dieta- niskobiałkowa (dla chorych leczonych L-DOPA), bogata w witaminy z grupy B i antyoksydanty. Cierpiący na chorobę Parkinsona często uskarżają się na dolegliwości żołądkowo- jelitowe istotne jest, zatem by ich jadłospis bogaty był w świeże owoce i warzywa, pieczywo pełnoziarniste, otręby oraz inne źródła błonnika.

Nade wszystko zadbać należy by stworzyć choremu pełne ciepła, wyrozumiałości i życzliwości środowisko. Wsparcie społeczne, poczucie bycia akceptowanym i kochanym mimo dolegliwości pomaga znaleźć motywację do walki z chorobą, sprzyja przestrzeganiu zaleceń lekarskich i ogranicza występowanie zaburzeń nastroju, na które szczególnie narażeni są chorzy na Parkinsona.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

*

*

*