Profilaktyka i leczenie niedokrwistości

Niedokrwistość jest stanem obniżenia poziomu hemoglobiny poniżej przedziału wartości referencyjnych dla danego wieku i płci konkretnego człowieka. Anemię często postrzega się jako alternatywę fizjologii, nie zdając sobie sprawy z tego, iż jest poważną patologią o niebezpiecznych konsekwencjach dla organizmu. Jak nie dopuścić do jej rozwoju? Jak leczyć taki stan?

Niedokrwistość sama w sobie nie jest chorobą, stanowi jedynie objaw nieprawidłowościw organizmie. Najczęstszą jej przyczyną jest niedobór żelaza, wynikający zwykle ze zbyt małej ilości tego pierwiastka w organizmie. Zanim jednak rozpoczniemy uzupełnianie deficytu żelaza w naszym ciele, należy zweryfikować wszelkie potencjalne przyczyny spadku jego stężenia. Przede wszystkim wykluczenia wymaga krwawienie, zwykle z przewodu pokarmowego, ale także dróg moczowych, oraz upośledzone wchłanianie z przewodu pokarmowego spowodowane schorzeniami tam zlokalizowanymi.

1)

Podstawą profilaktyki niedokrwistości z niedoboru żelaza, zatem tej najczęstszej, jest odpowiednia DIETA. Należy spożywać pokarmy bogate w żelazo łatwo przyswajalne, czyli takie jak wołowina, wątroba, nerki, żółtko jaj, soja , fasola, suszone owoce oraz produkty zbożowe.

2) W sytuacjach, w których odpowiednia dieta nie wystarcza, należy rozważyć PROFILAKTYCZNĄ DOUSTNĄ SUPLEMENTACJĘ preparatami żelaza. W pewnych okolicznościach takie postępowanie jest wręcz wskazane. Dotyczy to grupy osób o zwiększonym zapotrzebowaniu na żelazo, czyli przede wszystkim dzieci.

Do bezwzględnych wskazań uzupełniania diety żelazem należą takie stany, jak:

– wcześniactwo

– dzieci z ciąży mnogiej

– dzieci, które miały obniżony poziom hemoglobiny w okresie okołoporodowym

– dzieci matek, które miały niedokrwistość w czasie ciąży

– dzieci, które doświadczyły strat krwi w okresie okołoporodowym.

Ponadto suplmentację należy wdrożyć także w poniższych okolicznościach- są to wskazania względne:

– nawracające zakażenia układu oddechowego i pokarmowego

– u dzieci ze skłonnościami do krwawień

– u dzieci z nieprawidłowym apetytem, upośledzonym łaknieniem, niechętnie jedzących warzywa, owoce czy mięso

– u dzieci w okresie szybkiego wzrostu , zwłaszcza u dziewczynek obficie i nieregularnie jeszcze miesiączkujących

– u dzieci z otyłością i nadwagą.

Dawka profilaktyczna u dzieci wynosi 1-2 mg/kg masy ciała na dobę.

3) W przypadku rozpoznanej na podstawie wyników badań laboratoryjnych niedokrwistości, należy wdrożyć LECZNICZĄ DOUSTNĄSUPLEMENTACJĘ żelazem. Dla dzieci dawki terapeutyczne wynoszą 4,5-6 mg/kg masy ciała na dobę w kilku dawkach podzielonych, a u dorosłych – 150-200 mg.

Co ułatwia, a co utrudnia wchłanianie żelaza?

Preparaty żelaza stosowane doustnie dostępne są w postaci środków szybko wchłaniających – krople, syrop, tabletki albo w postaci środków wolno wchłaniających – tylko tabletki.

Wchłanianiu żelaza sprzyja witamina C i witamina B6. Natomiast utrudnia je duża ilość spożywanego posiłku, mleko i jego przetwory, mąka, kasza, przyjmowane antybiotyki oraz schorzenia przewodu pokarmowego.

Objawy uboczne żelaza

Podczas doustnego przyjmowania żelaza stolce powinny mieć zabarwienie bardzo ciemne, wręcz czarne. Również zęby zwykle zmieniają kolor na ciemniejszy. Częste płukanie jamy ustnej i picie dużej ilości płynów pozwoli na wyeliminowanie tego niepożądanego objawu.

Jak długo przyjmować żelazo?

Doustną suplementację preparatami żelaza należy stosować nie tylko do osiągnięcia prawidłowego wyniku hemoglobiny. Kontynuacja 2-3 miesięczna pozwoli na uzupełnienie zasobów tego pierwiastka w naszym organizmie.

Kiedy ocenić, czy suplementacja żelaza przynosi pożądany efekt?

Wyróżnia się dwa wskaźniki skuteczności leczenia żelazem. Pierwszym są retikulocyty, czyli niedojrzałe formy krwinek czerwonych krążących we krwi. Ich wzrost między 5 a 10 dniem terapii świadczy o prawidłowej reakcji organizmu na przyjmowane żelaza. Szpik ma dostawę budulca- żelaza, którego mu dotychczas brakowało, a więc zaczyna produkować więcej niż zwykle krwinek czerwonych. Drugim istotnym parametrem jest hemoglobina, od której oczekuje się wzrastania w tempie 1-2 g/dl w ciągu 10 dni leczenia.

Niespełnienie tych kryteriów sugeruje niedokrwistość innego typu bądź przewlekłą utratę krwi, zwykle przez przewód pokarmowy.

4) W wyjątkowych przypadkach, nietolerancja doustnych preparatów żelaza może być na tyle silna, że konieczna stanie się ZMIANA DROGI PODAWANIA tego pierwiastka. Zmusić do tego mogą objawy takie jak uporczywe ból brzucha, wymioty, przewlekłe luźne stolce bądź zaparcia. U dzieci wówczas stosuje się środki domięśniowe, u dorosłych chętniej dożylne.

5) Preparaty krwi oraz środki krwiopochodne przeznaczone są dla osób o wyjątkowo ciężkiej niedokrwistości z objawami niewydolności układu krążenia albo współistniejącymi przewlekłymi zakażeniami. Taki stan wymaga hospitalizacji.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

*

*

*