Schizofrenia inaczej choroba Bleulera to jedna z bardziej groźnych i jednocześnie najczęściej pojawiających się chorób psychicznych. Choroba często pojawia się już w wieku młodzieńczym, a proces schizofreniczny ciągnie się przez całe życie.

Objawy towarzyszące tej trudnej do opanowania chorobie to zaburzenia w sferze emocjonalno – motywacyjnej, w procesach myślenia, czyli rozkojarzenie, zahamowanie procesów myślowych, myślenie paralogiczne, zamknięcie się w sobie (podobne do autyzmu), ograniczenie zainteresowań. Bardzo powszechnym objawem schizofrenii jest także występowanie urojeń o charakterze prześladowczym. Często mówi się, że chorzy na schizofrenię postępują w określony sposób, gdyż „słyszą jakieś głosy lub głos”, który im nakazuje zachować się tak czy inaczej. U chorych na schizofrenię pojawiają się też bardzo zmienne nastroje od głębokiej euforii po bardzo głęboką depresję. Często towarzyszy im też brak umiejętności rozróżniania rzeczywistości od tego, co jest tylko jawą.
 

Przyczyny choroby są dość trudne do jednoznacznego określenia. Jedni z psychiatrów stoją tutaj na stanowisku, iż schizofrenia to choroba dziedziczna i obwiniają o nią genetykę. Inni z kolei za główną przyczynę choroby uznają pewien określony rodzaj osobowości a także czynniki środowiskowe, w jakich żyje czy żył chory.

Schizofrenia pojawia się często już w wieku młodzieńczym, a proces choroby określany procesem schizofrenicznym, ciągnie się przez całe życie. Jest to, więc choroba nieuleczalna, ale możliwa do ograniczenia spustoszeń, jakie wywołuje w psychice jak i w całym organizmie chorego.

Najczęściej zalecane jest leczenie szpitalne osób chorych na schizofrenię. Nigdy nie wiadomo jak osoba chora będzie reagowała, w jaki sposób i na kogo przeniesie swoją agresję. Pacjenci chorzy na schizofrenię powinni być odizolowani od pozostałych chorych, gdyż stanowią zarówno dla nich jak i dla samych siebie poważne zagrożenie. Największym problemem chorych jest nieumiejętność radzenia sobie ze swoją agresją oraz zaburzonymi emocjami, które wyładowują na innych (robiąc im nieświadomie krzywdę) lub też wyładowując się na samych sobie (próby samobójcze oraz liczne, czasami dość głębokie samookaleczenia). Nie zawsze jednak jest konieczna hospitalizacja chorych na schizofrenię. Wszystko zależy od poziomu rozwoju choroby.

Zatem skoro schizofrenia jest tak ciężkim schorzeniem, to jak powinni wobec chorego postępować jego najbliżsi? Przede wszystkim nie powinni oni bać się istoty samej choroby i uznać ją bardziej za „mowę uszkodzonej czy zranionej części duszy” chorego, która pragnie coś zasygnalizować. Z taką świadomością jest dużo łatwiej poradzić sobie z chorobą. Osoby, towarzyszące chorym na schizofrenię nie powinni też pozostawać w cieniu, ukryciu czy samotności. Powinni oni w miarę regularnie udawać się na spotkania grup wsparcia dla rodzin i przyjaciół osób chorych na schizofrenię. Na spotkaniach takich mogą nie tylko dać upust swoim emocjom często graniczącym z desperacją, bezradnością i rozpaczą. Uzyskają tam też wiele cennych wskazówek, co do tego jak powinni postępować z chorym na schizofrenię. To, co szalenie ważne to także fakt, by nigdy nie pozostawiać chorego samego w domu. Choroba i jej ataki mogą pojawić się w każdej chwili – osoby chore na schizofrenię to osoby znajdujące się najczęściej na liście zaginionych.

Osoba przebywająca z chorym, powinna dużo z nim rozmawiać starając się dopytać o to, co czuje i jak się czuje w danej chwili, w danym momencie. Jeśli są to jakieś nie pozytywne emocje należy starać się rozładować napięcie. Można w tym celu puścić na przykład dość głośno relaksacyjną, wyciszającą muzykę. Chorzy na schizofrenię dość dobrze reagują na muzykę klasyczną.

Choremu ze schizofrenią należy okazywać wiele ciepła, uwagi i zrozumienia. Atmosfera, jaka panuje wokół niego ma szalenie ważny wpływ na to, w jaki sposób będzie reagował sam chory oraz jaki kształt przybierze dalszy proces choroby.

Można też pokusić się o wspólne czytanie lub o wspólne układanie puzzli. Taka „rozrywka” zajmie skutecznie czas chorego oraz pozwoli mu skupić myśli na określonej czynności.

Dobrym sposobem mogą być też długie spacery w miejsca, gdzie panuje cisza i spokój.

W domu osoby chorej na schizofrenię powinny dominować ciepłe kolory oraz wyciszające barwy. Powinno też być w miarę dużo zieleni.

Oczywiście osoby przebywające z chorymi, nie mogą zapominać o regularnych wizytach z chorym w przychodni zdrowia psychicznego. Tam też, powinny one lekarzowi prowadzącemu, opowiadać o postępach chorego oraz o jego wszelkich niespotykanych reakcjach. Muszą też bezwzględnie przestrzegać by chory przyjmował przepisane mu leki -najczęściej są to tzw. środki psychotropowe, które są różne w zależności od stanu choroby, gwałtowności jej przebiegu lub długotrwałości.