Zanikowe (atroficzne) zapalenie pochwy najczęściej doskwiera paniom w okresie menopauzy – ale nie tylko im. Czasem chorują młodsze kobiety, u których doszło do zaburzeń hormonalnych. Zmiany, które zachodzą w organizmie, skutkują atrofią – nabłonek pochwy ulega przebudowie i staje się bardzo cienki. W rezultacie pacjentki skarżą się na suchość pochwy, która może znaczne komplikować aktywność seksualną. Jeśli zmagasz się z podobnymi problemami – jak najszybciej zgłoś się do lekarza – istnieją skuteczne metody leczenia, które szybko przynoszą rezultaty i znacznie poprawiają komfort życia.

Zanikowe zapalenie pochwy – problem kobiet w różnym wieku

Co prawda, na zanikowe zapalenie pochwy cierpią przede wszystkim panie w okresie pomenopauzalnym, ale podobne zmiany czasem stwierdza się u znacznie młodszych kobiet. Niekiedy z atrofią pochwy zmagają się mamy karmiące piersią, pacjentki po usunięciu jajników lub leczone hormonalnie na raka piersi.

W przebiegu zanikowego zapalenia pochwy dochodzi do zmian nabłonka pochwy, który staje się wyjątkowo cienki (atroficzny) i bardzo łatwo ulega urazom. Przyczyna choroby leży w niskim stężeniu hormonów płciowych, zwłaszcza estrogenów, od których w znacznym stopniu zależy stan błony śluzowej pochwy. Estrogeny m.in. regulują ukrwienie tkanek i produkcję śluzu puchowego. Ich niedobory prowadzą do spadku elastyczności tkanek, suchości pochwy i sromu. W konsekwencji pojawia się uczucie dyskomfortu i bólu podczas współżycia płciowego.

Atroficzne zapalenie pochwy – objawy

Większość objawów związanych z menopauzą ustępuje samoistnie, ale zanikowe zapalenie pochwy wymaga leczenia – objawy choroby z biegiem czasu nasilają się, a zmiany postępują.

Atroficzny stan zapalny pochwy wiąże się z szeregiem charakterystycznych dolegliwości. Początkowo pojawia się suchość pochwy, która zwiększa podatność na podrażnienia. Kontakty seksualne stają się bolesne – a po stosunku pochwowym występują plamienia lub krwawienia. Zmienia się także charakter wydzieliny pochwowej. Zmiany troficzne sprzyjają namnażaniu szczepów patogennych, dlatego chorobie towarzyszą nawracające zapalenia pochwy, przebiegające ze swędzeniem, pieczeniem i zaczerwieniem okolic intymnych.

Zanikowe zapalenie pochwy – metody leczenia

Leczenie zanikowego zapalenia pochwy dąży przede wszystkim do poprawy jakości życia kobiet. Najważniejszym elementem terapii jest leczenie hormonalne, które polega na podawaniu estrogenów. W zwalczaniu suchości pochwy pomagają lubrykanty, które stosuje się przed zbliżeniem intymnym i które znoszą dolegliwości bólowe podczas aktywności seksualnej. Postaw na preparaty nawilżające na bazie wody, które nie zawierają substancji zapachowych.

Dotkliwe objawy towarzyszące stanom zapalnym pochwy i sromu złagodzisz przy pomocy roztworu chlorowodorku benzydaminy, który służy do przemywania zewnętrznych narządów płciowych. To skuteczny niesteroidowy lek przeciwzapalny do stosowania miejscowego – dobrze tolerowany, który osiąga wysokie stężenie w tkankach objętych procesem zapalnym. Benzydamina wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe, antyseptyczne i miejscowo znieczulające.

Pamiętaj o przestrzeganiu zasad higieny intymnej – używaj delikatnych środków myjących do higieny intymnej, które nie zawierają substancji drażniących. Ubieraj wygodną, przewiewną bieliznę z naturalnych tkanin. Rzuć palenie, a z diety wyeliminuj produkty, które mogłyby nasilić dolegliwości (np. alkohol, czekoladę, paprykę, pieprz). Jeśli chorujesz na cukrzycę – zadbaj o wyrównanie poziomu glikemii – to również złagodzi objawy zanikowego zapalenia pochwy.

lek. med. Robert Makowski 
specjalista ginekolog- położnik