Leczenie łagodnego rozrostu gruczołu krokowego – tabletki czy operacja?

Powiększona prostata odpowiada za szereg nieprzyjemnych dolegliwości. Po całej gamie diagnostycznej nadchodzi decyzja – czy trzeba leczyć powiększoną prostatę? Jak wygląda terapia rozrostu stercza? Czy w grę wchodzi tylko operacja? Jakie są możliwości lecznicze tego schorzenia?

rozrost gruczołu krokowegoJakie objawy powoduje łagodny rozrost gruczołu krokowego?

Powiększona prostata manifestuje się przede wszystkim na drodze dolegliwości ze strony układu moczowego. Do kluczowych, najczęściej spotykanych należą trudności w oddawaniu moczu, polegające przede wszystkim na utrudnionym rozpoczynaniu oddawania moczu, oddawaniu moczu wąskim, przerywanym strumieniem, a na koniec odczuciu niepełnego opróżnienia pęcherza moczowego. Nie rzadko pojawia się zaleganie moczu, sprzyjające infekcjom czy kamicy układu moczowego.

Na czym polega diagnostyka rozrostu stercza?

Diagnostykę tego schorzenia rozpoczyna wywiad lekarski i szczegółowe badanie przedmiotowe, następnie wykonuje się badanie ogóle moczu, z ewentualnym posiewem moczu. Kolejne kroki diagnostyczne obejmują obiektywizacje zgłaszanych objawów i ocenę ich nasilenia z pomocą skali IPSS, czyli międzynarodowej skali punktowej objawów towarzyszących chorobom gruczołu krokowego. Ponadto przydatne okazuje się badanie ultrasonograficzne układu moczowego i prostaty, czasami również badanie urograficzne. Można wykonać również uroflowmetrię, mającą na celu wykazanie istnienia podpęcherzowej przeszkody w odpływie moczu. Określenie stężenia PSA, czyli swoistego antygenu sterczowego, służy wstępnemu wykluczeniu procesu nowotworowego w obrębie gruczołu krokowego. Marker ten jest jednak na tyle nieswoisty, że czasami nawet przy wartościach mieszczących się w granicach normy, rozpoznawany jest rak.

Czy każdy łagodny rozrost gruczołu krokowego wymaga leczenia?

Wskazania do leczenia łagodnego rozrostu gruczoł krokowego występują tylko u niektórych chorych. W związku z tym, szereg badań diagnostycznych ma na celu wstępne zakwalifikowanie potencjalnych kandydatów do terapii. U chorych z objawami o niewielkim nasileniu, to znaczy, gdy liczba punktów uzyskanych w skali IPSS nie przekracza 7, można odstąpić od leczenia i przyjąć postępowanie wyczekujące. Podobną ścieżkę można zastosować u osób z umiarkowanym bądź znacznym nasileniem objawów, czyli w IPSS powyżej 8 punktów, gdy ich dolegliwości nie powodują istotnego ograniczenia aktywności życiowej, oczywiście w subiektywnej ocenie. Strategię wyczekującą proponuje się chorym z niewielkimi objawami lub ocenianymi jak nieuciążliwe z tego powodu, iż możliwe leczenie niesie ze sobą więcej potencjalnego ryzyka niż brak jakiejkolwiek ingerencji.

Jakie są możliwości terapeutycznełagodnego rozrostu gruczołu krokowego?

W przypadku zakwalifikowania chorego do terapii rozrostu stercza, pozostaje wybór metody. Mężczyźni skarżący się na silną uciążliwość objawów i znaczne ograniczenie aktywności życiowej mają dosyć szeroką gamę możliwości leczniczych:

– leczenie farmakologiczne

– terapia zabiegowa, nieoperacyjna

– leczenie operacyjne.

Wybór metody leczenia zależy nie tylko od wskazań medycznych, ale również, a w zasadzie przede wszystkim, od preferencji uświadomionego o potencjalnym ryzyku i możliwych powikłaniach chorego. Leczeni idealne, pozbawione działań niepożądanych, podobnie AK w każdym innym, również i w tym schorzeniu nie istnieje. W zależności od zastosowanej metody jest ono po prostu większe bądź mniejsze, ale zdarzyć się zawsze może.

Jakie leki są stosowane w leczeniu łagodnego rozrostu gruczołu krokowego?

  1. Jako pierwsze najczęściej stosuje się leki blokujące receptory alfa 1- adrenergiczne, tak zwane alfa-blokery. Do tej grupy należą między innymi tamsulozyna, doksazosyna, alfuzosyna czy terazosyna. Leki te wpływają rozluźniająco na mięśnie gładkie ścian układu moczowego, zwłaszcza pęcherza moczowego i cewki moczowej, ułatwiając tym samym oddawanie moczu i zmniejszając nasilenie dolegliwości z nim związanych. Preparaty te powodują zauważalną poprawę objawów już po kilku dniach stosowania. Nie wpływają jednak na wielkość powiększonego gruczołu krokowego. Można je stosować wiele lat.Czasami w trakcie ich stosowania może dojść do spadku ciśnienia tętniczego oraz przyspieszenia bicia serca, wówczas należy lek odstawić i obawy ustępują w ciągu doby od zaprzestania jego stosowania.
  2. Kolejna grupa stosowanych leków ma na celu zablokowanie enzymu odpowiadającego za przekształcanie testosteronu do dihydrotestosteronu stymulującego rozrost i zwiększone wydzielanie gruczołu krokowego. Są to tak zwane inhibitory 5-alfa-reduktazy i należą do nich finasteryd i dutasteryd. Preparaty te doprowadzają w ciągu 3-4 miesięcy zmniejszenie prostaty u większości chorych nawet o 30%. Redukując wielkość stercza, zmniejszają tez pośrednio objawy uciskowe na drogi moczowe i niwelują dolegliwości związane z oddawaniem moczu. Niestety nie są to leki idealne. Finasteryd długo stosowany może skutkować zaburzeniem funkcji seksualnych, pod postacią obniżenia libido, zaburzenia wzwodu i wytrysku.
  3. Następna grupa leków to makrolidy, czyli przede wszystkim mepartrycyna. Uważa się, że do rozrostu gruczołu krokowego dochodzi również na skutek nieprawidłowej proporcji między estrogenami i testosteronem w surowicy krwi. Preparaty te maja na celu przywrócenie właściwej proporcji poprzez zmniejszenie stężenia estrogenów w surowicy krwi. Ma to duże znaczenie zwłaszcza w przebiegu łagodnego rozrostu gruczołu krokowego u starszych mężczyzn. Leki zmniejszając prostatę, łagodzą także dolegliwości ze strony układu moczowego.
  4. Czasami w przebiegu leczenia powiększonego stercza się sięga się po preparaty roślinne. Najczęściej w tym schorzeniu znajdują zastosowanie wyciągi z kory śliwy afrykańskiej, z owoców karłowatej palmy argentyńskiej czy z korzenia pokrzywy. Leki te przede wszystkim łagodzą dokuczliwe objawy ze strony układu moczowego. Cechuje je niewielka ilość działań niepożądanych w przeciwieństwie do większości stosowanych preparatów farmakologicznych, stąd rosnąca liczba zwolenników. Stosuje się je przede wszystkim w przypadku objawów o niewielkim nasileniu.

W sytuacji, gdy długotrwałe leczenie farmakologiczne nie łagodzi dolegliwości albo stopień nasilenia objawów od początku jest znaczny należy rozważyć możliwość zastosowania minimalnie inwazyjnego leczenia zabiegowego bądź leczenia operacyjnego.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

*

*

*