Choroba Alzheimera

Choroba Alzheimera jest jedną z najczęściej wymienianych chorób, której nie chcielibyśmy doświadczyć, ani osobiście chorując, ani opiekując się osobą nam bliską, która na nią zachorowała.

Obawa ta jest w pełni uzasadniona, gdyż jest to jedna z najbardziej degradacyjnych chorób układu nerwowego. Choroba ta ma nie tylko niezwykle negatywny wpływ na jakość i sposób życia chorego, ale niejednokrotnie odbija się również na stanie psychicznym opiekuna.

Dlaczego choroba Alzheimera tak degraduje układ nerwowy?

Za wszystko odpowiedzialne są tzw. blaszki amyloidowe – są to skupiska białka, które otaczają komórki nerwowe. Za przyczynę utraty pamięci, braku koncentracji itp. uznaje się przypuszczalnie to, że:

-blaszki amyloidowe blokują połączenia między komórkami nerwowymi, nie pozwalając im na komunikowanie się ze sobą

-amyloid może być toksyczny w stosunku do komórek nerwowych, co doprowadza do ich zniszczenia

-w mózgu (w komórkach nerwowych) u osób chorych na Alzheimera dochodzi do poplątania włókien neurofibrylarnych .

Kto jest najbardziej narażony na zachorowanie? Czynniki ryzyka.

1.W pierwszej kolejności należy wymienić osoby, w których rodzinie wystąpiła choroba Alzheimera. Bowiem Alzheimer może być dziedziczony.

2.Choroba Alzheimera ma podłoże genetyczne. Ponad sto lat temu Alzheimer zdiagnozował chorobę, która nosi teraz jego imię. Jednak dopiero niedawno naukowcom udało się określić geny, czy też zmiany w ich obrębie, które nie muszą!ale mogą sprzyjać rozwojowi tejże choroby. Jak na razie najbardziej miarodajną wydaje się być obecność allelu ApoE E4.

3.W chorobie Alzheimera niezwykle istotne znaczenie ma wiek. Podaje się, że osoby od 65 roku życia są w grupie ryzyka.

4.Do czynników ryzyka można również zaliczyć:

-cukrzycę

-urazy głowy

-czynniki związane z chorobami naczyniopochodnymi.

Co możemy zrobić, gdy jesteśmy w grupie ryzyka?

1.Będąc w grupie ryzyka powinniśmy baczniej obserwować swój organizm (oczywiście nie popadając w obsesję). Gdy z biegiem lat zauważymy jakieś niepokojące objawy, zwłaszcza chodzi tu o znaczne upośledzenie pamięci, powinniśmy zgłosić się do lekarza specjalisty.

2.Po przeprowadzeniu wywiadu, w tym rodzinnego, lekarz najczęściej przeprowadza serię testów, których zadaniem jest ukazanie stanu w jakim znajduje się nasz mózg. Chodzi tu o zdolność zapamiętywania, umiejętność kojarzenia faktów, nazywania przedmiotów oraz przedstawienie ich przeznaczenia w życiu codziennym. Lekarze kierują również pacjentów na tomografię lub rezonans magnetyczny w celu potwierdzenia wielkości zmian jakie zaszły w mózgu.

3.Osoby, które mają złe przeczucia, a mają odwagę i nie chcą czekać bezczynnie, mogą udać się do lekarza dużo wcześniej niż po 65 roku życia. Mogą również zrobić sobie test genetyczny na obecność allelu APOE E4. Test taki można wykonać odpłatnie chociażby za pomocą internetu.

Rozwój choroby Alzheimera

Jednym z pierwszych objawów choroby są zaburzenia pamięci. Z czasem zauważamy, że chory ma coraz to większe kłopoty z artykulacją. Nie umie się wypowiedzieć na konkretny temat, albo używa słów do tego kompletnie nieadekwatnych.

Chory ma kłopoty z koncentracją. Zauważa się w pewnym sensie złość i zmieszanie, gdy chory nie umie nam odpowiedzieć na pytanie, nie umie się wysłowić.

Chory traci poczucie czasu. Nie ubiera się adekwatnie do pogody panującej na dworze , nie kojarzygodziny, dni, miesięcy, pór roku.

Chory wychodzi z pokoju i nie umie nam powiedzieć, gdzie i po co idzie. Wychodzi na dwór i ma kłopot z powrotem do domu. Bardzo często zdarza się również, że chory po prostu ucieka z domu.

Chory zapomina do czego służą konkretne przedmioty – nawet te codziennego użytku. Odkłada je w miejsca dla nich nie przeznaczone a często je po prostu chowa.

W pewnym okresie choroby zaczynają się pojawiać, niejednokrotnie najcięższe do zniesienia, nagłe zmiany nastroju. Złość, krzyki, przekleństwa, agresja, ciągła podejrzliwość. W chorobie Alzheimera przychodzi również moment, gdy chory potrzebuje pomocy w myciu się, ubieraniu, w załatwianiu potrzeb fizjologicznych.

(Przypominam, żekiedy sytuacja się skomplikuje i konieczne będzie ciągłe zabezpieczenie przed popuszczaniem moczu czy też oddawaniem stolca, lekarz może skierować do Narodowego Funduszu Zdrowia informację o zapotrzebowaniu konkretnego pacjenta, z udokumentowaniem choroby, na produkty określane mianem pieluchomajtek dla dorosłych. Dzięki temu miesięcznie każdemu pacjentowi przysługuje 60 sztuk pieluchomajtek. Za tego rodzaju produkty udzielana jest zniżka, gdyż część kosztów ponosi NFZ. Dotyczy to zarówno kobiet jak i mężczyzn.Gama tego rodzaju produktów jest bardzo szeroka, więc na pewno przy pomocy farmaceuty uda się wybrać odpowiedni rodzaj, rozmiar i stopnień wchłanianiapieluchomajtek.

Czym obecnie leczy się osoby cierpiące na chorobę Alzheimera?

Pamiętajmy, że do dzisiaj nie wynaleziono leku, który likwidowałby chorobę Alzheimera. Nadal jest ona chorobą nieuleczalną, choć badania w tym kierunku nie ustają. Leczenie ma na celu:

-poprawić ,,jakość’’ życia chorego

-spowolnić i złagodzić zaburzenia zachowania

-złagodzićobjawy psychotyczne.

1.We wczesnej i średnio zaawansowanej fazie choroby Alzheimera ( o przebiegu łagodnym i umiarkowanym) najlepsze rezultaty osiąga się stosując lekizwane inhibitorami acetylocholinoesterazy np. donezepil ( Cogiton, Aricept, Yasnal, Memocept, Donepex ), riwastygminę (Exelon, Nimvastid).

2.W leczeniu umiarkowanej i ciężkiej postaci choroby Alzheimera stosuje się memantynę (Axura, Ebixa).

3.Do terapii farmakologicznej (szczególnie w początkowej fazie choroby), dobrze byłoby włączyć metody nie farmakologiczne tj. gra w szachy, ćwiczenie zapamiętywania, muzykoterapia, ale również spotkania grupowe.

Kilka porad skierowanych do opiekunów i członków rodzin, które mają na celu ułatwienie życia zarówno choremu na chorobę Alzheimera jak i życia opiekunów

1.Staraj się nie okazywać swojego zdenerwowania. Nie krzycz. Nie używaj siły.

2.Staraj się powoli wszystko wytłumaczyć choremu.

3.Sprawdzaj czy chory zakręcił kran, czy wyłączył kuchenkę gazową czy też elektryczną.

4.Wychodź z chorym często na spacer. Tłumacz, że w domu jest bezpieczny.

5.W późniejszym okresie dobrze będzie schować rzeczy, którymi chory mógłby sobie zrobić krzywdę np. nóż, maszynkę do golenia, żelazko.

6.Nie rób tajemnicy z choroby w środowisku, w którym żyje chory. Poinformuj o chorobie znajomych, sąsiadów, ekspedientkę w pobliskim sklepie. Wytłumacz, czym jest choroba Alzheimera i w jakiej sytuacji mogą nam pomóc.

7.Ze względu na to, że chory może wyjść bez naszej wiedzy z domu, warto włożyć mu do kieszeni lub portfela kartkę z informacją o imieniu, nazwisku, adresie zamieszkania, chorobie Alzheimera i numerze telefonu kontaktowego z opiekunem lub rodziną.

Podsumowując pragnę życzyć zarówno wszystkim czytelnikom jak i samej sobie, aby ta choroba nigdy nie pojawiła się w naszym życiu. Ciężko bowiem jest wygrać z wrogiem przeciwko, któremu jak na razienie ma skutecznej broni . Natomiast wszystkim tym, którzy niestety obcują na co dzień z chorobą Alzheimera , życzę wytrwałości. Słowa te kieruję szczególnie do bezpośrednich opiekunów (najczęściej są to żony, mężowie, dzieci), którzy każdego dnia doświadczają tego jak ta choroba jest brzemienna w skutkach. Pamiętajmy, że dla osoby cierpiącej na chorobę Alzheimera opiekun jest osobą, bez której chory nie może samodzielnie funkcjonować.

Gorąco zachęcam osoby, które już teraz wiedzą, że będą lub już są tego typu opiekunami, ażeby dużo czytały na temat choroby Alzheimera . W Polsce są instytucje i ośrodki, w których możemy bliżej poznać prawdziwe oblicze tej choroby. Będąc dobrze przygotowanym , będzie można łatwiej zrozumieć zachowanie chorego, łatwiej złagodzićjego gniew, zapobiec ewentualnym, niebezpiecznym sytuacjom, na które chory może narazićsiebie samego oraz nas samych.

Gdy czujemy, że nie dajemy rady, nie bójmy się poprosić o pomoc rodzinę, znajomych. Razem będzie nam łatwiej to wszystko przejść.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

*

*

*